نوایی در دلم خاموش مانده ، سر نمی گیرد
هوایی در سرم افتاده لیکن پر نمی گیرد
می ساقی طلب دارم که با مستی سخن گویم
که دل جزء ساغر ساقی ، زکس ساغر نمی گیرد
نوای پر شرارم هست با یک دل پر از آتش
که خواهم آتش اندازم به جانت ، در نمی گیرد
(( میان گریه می خندم که چون شمع اندر این مجلس
زبان آتشینم هست لیکن در نمی گیرد ))
جهان یکسر به پیش چشم پاکم تار گردیده
همه عالم برای تو ، که دل مهتر نمی گیرد
دل از عشقت بریدن در وجودم نیست ای جانم
دگر هجرت به پایان بر که وصلت سر نمی گیرد
سحرگاهان به دل گفتم تحمل کن فراقش را
که گفتا درد هجر او ، به جان بهتر نمی گیرد
حدیث عشق بازان را اگر خواهم بگویم من
هزاران هجر نافرجام ، در دفتر نمی گیرد
الهی حق آن لیلا و شیرین ، خسرو و فرهاد
همه عشّاق واصل کن ، که دل خوشتر نمی گیرد
